SÜRGÜNLERDEYİM
SÜRGÜNLERDEYİM
Sen yoktun yanımda Duygularım ise sürgündeydi Yalnızlığımla baş başa bırakılmışçasına Demir parmaklıklar arkasında gibiyim. Sanki neşter saplanıyor kalbime Ameliyat masasında doğranır gibiyim. Tutuksuz yazılar kadar özgürcesine İdam yazan kalemleri kırıyorum Çekildiğim kendi köşemde. Uzaklar hasret yaratıyor Yakınlar ise hep hüzün dolu Duygularımı suçlu bulmuş yasalar Sanki sürgünde gibiyim. Örümcek zihniyetliler ağlar örerken aramıza Mahpushane korkuluk demirler gibi Ben kendi düşüncelerimin esiriyim. Kırıyorum tüm kalemlerimi Düşüncelerimle sürgündeyim Durmuş Karabağlı |