VAY BENİM ÜLKEM
Çöl ortasında susuz kalmış
Ölüm döşeğinde can verme durumun da
Çakırdikenlerine dönüştürülmüş
Bacaları tütmeyen
Yatalak hasta yaptınız ülkeyi.

Sabahları horoz sesleri işitilmeyen
Viranelere çevrilmiş zavallı ülkem.

Gülmeyi unutturdunuz insanlarımıza
Nefes alamayan kuru ağaç dallarına
Çevirdiniz cennet ülkeyi.

Sevenlerin aşkını yok ettiniz
Vatan sevgisini sildiniz gönüllerden
Depremler ile sallanır yaptınız ülkeyi
Bölük bölük böldünüz insanlarımızı.

Karartınız geleceğimizi yok ettiniz umutları
Kan şerbeti içtirdiniz yoksullarımıza.

destek çıktınız dans ettiniz beraber
Şehitlerimize kelle deyip aşağıladınız
Bir gün başka konuştunuz ertesi gün tornistan
Yalanı gerçeği unutturdunuz.

Yağmur yağmayan çöle dönüştürdünüz ülkeyi
Gerçekleri terk ettirdiniz ülkeye
Gözler ağlamaz oldu çekildi akmıyor gözyaşları
Kurudu dudaklarımız tarihi çeşmeler gibi
Susuz bıraktınız.

Soydunuz Anadan doğmuş üryana döndürdünüz ülkeyi
Şu benden değil bu bizim değil dediniz
Yıktınız geleneklerimizi sildiniz gurur kaynaklarımızı
Mağrur ve vatansever duygularımızın ruhunu körelttiniz.

Yoz düşüncelerinizi ekmeye çalıştınız genç dimağlara
Göğsümüzü daralttınız karanlığa boğdunuz vicdanları
Yıktınız temelinden insanlığı aldınız sevgilerimizi.
Durmuş Karabağlı