Gözler, kalbin sakladığı en güzel sırdır.”
İnsanın "çok" sevilmeye değil!
“Hep” sevilmeye ihtiyacı vardır!
Ondandır...
Büyük aşklar...
Ya sonsuz olur!
Ya da onsuz!
Bir de, ansızın çıkmışsa sevdiceği karşısına!
İşte, o an!
Kalbi çıkacak gibi olur, sevenin!
Nefesi daralır birden...
Heyecandan ölecek gibi...
Kolay değil!
Evet...
Hayali değil!
Artık kendisi karşındadır...
Tüm olarak!
Tam olarak!
Karşında...
Bir de...
Sevdigine tebessüm edip bakıyor ise eğer...
"İşte, işte geldim" diyor ise...
Hem de!
Sevinçle, özlem ve hasret ile...
İşte, o an!
Seven için zaman durmuştur adeta...
Hiç bir şey olmaz, aklında...
Kalbin de!
O, vardır yalnızca!
Sevinçden!
Özlemden!
Kollar açılır, birden!
"Canım!"
"Bir tanem!"
"Aşkım!"
diye haykırır seven...
O, an...
Düğün, dernektir, onun için...
Kalp, davul olur...
Atar:
"Güm güm"!
İşte bayram olmuştur o, kavuşma anı...
Dinçer Dayı