14’lü hece ölçüsünden son kıtada
çaresiz serbeste geçiş

Dediler ya usta şair olmak zor iş

Gönülden gönüle yol vardır içten içeri
Mesafe gütmez hudut çizmez asla bilesin
Kapısında gir yazılı incitme yeter ki
Sual sormaz kusur aramaz kat’â bilesin

Mevlânaca der "gel ne olursan ol yine gel"
Yunusca der ’sevidir işim dost gönlünü ser’
Hallac-ı Mansurca, Bektaşice, Pir Sultanca
Gülmeyenler bahçesinde pürmelâl güller der

Gönülden gönüle biz vardır içten içeri
Seni görmez beni görmez amâdır bilesin
Tokmağında hu yazılı doğru çal yeter ki
Git demez gelme demez amâdedir bilesin.

Mecnunca düşer çöllere Leylâyken Mevla der
Ferhatca dağlar deler Şirin’den şavkın ister
Keremce ,Aslıca, Yusufca ol Züleyhaca
Hasret deryasında bir katre vuslatın bekler.

Gel sevgili
ne olursan ol yine gel
benim derdim bir değil
gönlümü dermeye gel
çöllerin tozunu
dağların dumanını al gel
yangının harını
zindanın ayazını
ummanın damlasını al gel

arzın toprağını
arşın havasını
topla semânın yıldızlarını
güneşi, ayı
onsekizbin alemin hatrına
al gel varlığını ...