Dostum (kabullenmek)
Üzgünüm dostum,
Doğmamalıydık. Güneşi gördüğümüz andan beri başladı sınavımız Ayı gördükçe karardı limanımız, Sevdikçe arttı ızdırabımız, Başardıkça, arttı hırslarımız, Aldatıldıkça, çıktı yalnızlığımız Üzgünüm Doğdum dostum, Doğmamalıydım Onlardan özür, nefese sessiz isyanım ve Düşük bir omzum Kandık , Katlettik dostum Duygularını, Acılarını Yalnızlıklarını Hep yalan söyledik Sevgisiz dağ eteklerinde Üşüdük dostum, Mont giydirmeyen hayatın çilesinde Yandık ve kavrulduk dostum En guzel güneşli sabahların Kanlı çehresinde, Sonra film ve şiir olduk dostum İzlenmek ve okunmamak üzerine Birileri izledi yani Bazıları da hiç duymadı dostum.. |
Dost deyince şu dizeler geldi aklıma:
Dost kar yağdırmaz umduğumuz dağlara
döndürür gönlümüzü yemyeşil
bahçelere bağlara,