Elif ve Selim, küçük bir sahil kasabasının huzurlu sokaklarında karşılaştılar. Denizin mavi dalgalarının melodisiyle tanıştılar ve birbirlerine ilgi duydular, gözlerindeki o ilk bakışta. Elif, kasabanın yerlilerindendi, sahil kenarındaki tatil evinde yaşayan, denizle büyümüş bir kızdı. Selim ise büyük şehirden gelmiş, iş toplantıları ve stres dolu günlerin arasında kaybolmuş bir işadamıydı.

Birbirlerine tesadüfen rastladılar ama sanki kaderleri daha önce yazılmış gibiydi. Elif’in masum gülümsemesi ve içindeki coşku, Selim’i etkiledi. Onun yanında geçirdiği zamanlar, hayatın tadını çıkarmanın ve küçük şeylerin ne kadar değerli olduğunu hatırlattı. Selim, iş dünyasının stresinden uzaklaşarak kasabanın sakinliğini ve doğanın güzelliklerini keşfetti.

Birlikte, sahilin altın kumları üzerinde yürüdüler, günbatımını izlediler ve akşam yıldızların altında romantik anlar yaşadılar. Elif, Selim’e denizin ve doğanın güzelliklerini gösterirken, Selim de Elif’e büyük şehir hayatının heyecanını tattırdı. İkilinin arasındaki bağ, zamanla daha da derinleşti.

Bir yıl sonra, Selim kasabada bir ev satın aldı ve Elif’in sahil kasabasında yaşamaya karar verdi. İkisi de hayatlarının en mutlu anlarını birlikte yaşarken, birbirlerine aşkla bağlandılar. Onların hikayesi, tesadüflerin ve karşılaşmaların, bazen en güzel aşklara yol açabileceğini gösteriyor. İkisi de artık her günlerini birlikte geçiriyor, sevdikleriyle bir arada olmanın ve yaşamın tadını çıkarmanın tadını çıkarıyorlar. Ve Elif ile Selim, denizin ve doğanın güzelliklerinin içinde sonsuz bir aşkla mutlu bir şekilde yaşamaya devam ediyorlar.

..
Sen miydin o,
gönlümü çalan masum çiçek?
Geceleri rüyamda,
gündüzlerimdeki gerçek.
Kalbimdeki sırrın,
en güzel cevabıydın,
Sensiz geçen her an,
hüsran ve özlem.

Bir bakışınla başladı her şey,
ağlama artık sevgili,
Gözlerin büyülüydü,
içimi aydınlatan gözlerde
Adını anarken dudaklarımda
sessiz şarkılar çalardı,
Sonsuz bir aşka doğru yol aldı,
tutulmuş bir rüyaydı.


Sana olan duygularım,
denizin derinliği gibiydi,
Sonsuz ve bilinmez,
her zaman sürprizlerle.
El ele yürüdük aşkın ezgisiyle
en güzel umut yolunda,
Kalbimizde birbirimize ait
izler bıraktık, sonunda.


Sen miydin bana, aşkın
en güzel hayatın hali?
Sonsuzluğa uzanan,
biz tutkulu bir masal mıydık?
Gözlerinde kayboldum,
adını yankıladım, çarpıldık,
Sen ve ben, birbirimize aitiz
diye aşkla haykırdık.


Sana olan duygularım,
aynı denizin derinliği gibiydi,
Sonsuz ve bilinmezdi,
her zaman sürprizlerle dolu.
El ele yürüdük
hayatın ve aşkın
en güzel yolundaki bir şiirdi,
Kalbimizde birbirimize ait izler,
Ve aşkımız yine dillendi.


Sonsuzdu hissettiğim,
gözlerinin içindeki aşk,
Her anı bir hazineydi,
seninle geçen her an.
Kalbimizin en derin köşesinde
sakladık aşkı, bir sır gibi,
Ve bu sevgi hiç solmadı,
her zaman canlı ve diri...

A. Nejat ALPEREN