Yorgun düşen gemiler mi demir atacak mavi koylara
’’Hayat bu işte’’ der yılların anılarını serersin önüne
Artısı, eksisiyle hesaba çekerken yaralı kalbi
İnişli çıkışlı yokuşlarda yıllar gelip geçti habersiz
Mevsimlere üfürdüğüm nefesimde açmıştı güller
Sevda çiçekleri saman yolunda boy atardı
Gün batımlarında yelkenliler yol alırdı aşktan yana
Gözlerinde yedi kıtanın cennetinde sanırdım kendimi...

Bakarsın tükenmiş ömre; ’’hayat sana ne verdi’’ derken
Sen ne verebildin ki ’’hayat/ım’’ dediğin güzele
Bitmeyen eylül’ler, kesilmeyen ayazlar
Güzleri ırak edemedim mutluluğa atılan çelmede
Bir gün ansızın gök gürültüsü tufanı koparken
Rıhtıma çarpan dalgalar vurdukça yalnızlığa gömüldüm
Gidiş, o gidiş dönülmeyen yollarda heba oldum
Bende yalnızlığa demir attım sevdanın dertli koylarında...

Oturdum balıkçı kulübemin kırık dökük sandalyesine
’’Rast gele’’ diyemedim eylül sancısı düşerken kalbe
Belki de ben balıkların bedduasında yenildim
Öylece seni düşlerken dalıp gittim kayıp uzaklara
Umutsuzca geleceğini sanıp bekledim her gün sabırla
Saatler bir birini kovalarken rakı ve sigaram yoldaşım
Bir ressam da gelip karşıma gözyaşlarıma fırça attı
Mavi ile süsledi ak tualini sevdaya çıkmaz sokaklarımı...

Zafer Direniş
...

Tablo: Suluboya ressamlarımızdan değerli Tülay Sayılgan hocamın eseridir. Şiirimin baş tacı olması için verdiği izne teşekkürlerimi sunarım kendilerine.