0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
405
Okunma
Akşamüstüydü
gök yüzünden sallanan iplikler
birer birer kopuyorlardı
güneş batmak üzere
yavaş yavaş düşüyordu
yüreğimde kazılan
özlemin içine
derin bir kuyunun
dibidir yürek
içine düşen taşların
ağırlığını taşır
düşüşlerin ağrısıyla
yaşayıp yaşlanır
gelmiştim sadece
bahçeden biraz
reyhan toplayım
kokusuna karışıp
unutulum
ince saplarına yaslanıp
uyuyum
senin sesin bahçedeki
kuyunun içinden geliyordu
ben duyamadım ama
reyhan yaprakları
duydular çağrışını
aşağı indim
ben göremedim ama
reyhan kokusu
yüreğimin dibine batan
senin güneş koynunu
derinlikte açılan kucağının
hayali üzerine uzandım
reyhan saplarına yaslanıp
sonsuza dek uyudum
5.0
100% (1)
