Anam Öldüğüne İnanamıyorumSonbaharda savrulan her yaprakta, Kabrine koyar gibi yandım bak da! Kabul etmesem de ben kalbim şokta Sallandıkça yaralar oturakta… Deniz dalgası gelir gider vurur, Dalında son yeşilim yaprak kurur, Resmin karşımda canlı gibi durur, Alıp versem susturur her solukta! Yaşıyorken ölüme hazır kim var? Dünyanın dert yükü çok, acısı kâr... Boynum büken sevginle gel yine sar, Özlemin ilk gün gibi hep dorukta… Bundan böyle kaçtı da tren, muradım Enerjim tükendi de ben kubatım O gün seninle öldü şen suratım, Morg da seni görünce son durakta… Yok hayatımın başı sonu belli Anıların yaşatan tek teselli Sensiz hayata küstüm ben temelli Çıkmıyor anam diyen söz dudakta… Ecel gelmeden kabul ölünmüyor, Ruh tenle yaşadıkça bölünmüyor Analar yar olmazsa gülünmüyor Dayanma gücü ver ya Rab kullukta… Saffet Kuramaz |