BİZDE YİĞİTLER BİTMEZ
Ard arda düşen tetikler
Namluyu terk eden mermiler Sığındılar bulut göğsüne Bir menekşe gibi kuruyup düştü Kan yatağında uzanıp boylu boyunca Ay inmişti sanki alnına Yüzünde duran onurlu bir bakış Ve gözlerinde sönen yıldız ışıltısı Vur ulan itin dölü Bizde denizler bitmez Kuşkularla bezenmiş bir hayat Endişe içinde kesik kesik uykular Ve derinlerde doğurgan sancılar Gün gelir dirilir yine umutlarımız Gökyüzünde birleşir ellerimiz Sesimiz yankılanır felç geçirmiş sokaklarda Dil kurtulunca tutsaklıktan Gecenin ecelsiz ölümleri bitecek Kudur ulan itin dölü Bizde ahmet ler bitmez Türküler yükselince çocukların sesinde Söyleyecek sözümüz olur elbet Şafağın intihar anı geldiğinde Vuruşan yürekleri selamlayacak güneş Bakışları demir eritir elleri hünerli Korkusuz, genç şiir gibi yükselecek Bitsin diye bu sömürü, bu aşağılık tezgah Başkaldırmayı öğreten çocuklar doğacak Geber ulan itin dölü Bizde yılmaz lar bitmez Bir gün kafes kapıları kırılacak Gün doğacak yiğitlerin gözlerine Utanacak boşa yırtılan takvim yaprakları Ve o devrim gülüşü aşacak dudaklarına Delikanlı bir türkü çıldıracak sazında Baharlar yağacak soğuk kışların üstüne Titreyecek yollar ayak sesinden Puştlar korku batağında boğulacak Defol git ulan itin dölü Bizde yiğitler bitmez BEŞİR ÇİTAK |
*** BİZDE YİĞİTLER BİTMEZ *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...