* Ellerini bir tutabilsem *
* Bir dokunabilsem saçlarına *
* İşte o an *
* Zamanı durdurabilirim diyordum*
* Ama..*

Gittin
En çaresiz günümün karlı bir kış akşamı
Günlerim yitirdi renklerini
Akrep soğukluğu acılar büyüttün
Kederler büyüttün içerimde
Vedasız paramparça ettiğin o gün
Saplandım bak sensiz kör bir çıkmaza

Gittin
Boş yere koştum aradım seni ıslak akşamlarda
Acıdan düğüm düğüm olmuştu yüreğim
Gözlerimde, rüyalarımda sen vardın
Gecem ve gündüzümde
Bir türlü ulaşamadığım sesinde

Gittin
İçime çöreklendi bir yılan gibi yokluğun
Parmaklarımdaki ateş, duman duman gözlerimde
Bir kül yığınına dönen içim
Sen misin ? Bilmiyorum bilemiyorum
Sersefil sancılar içindeyim her gece
Sen misin bilemiyorum her gece
İçime damlayan kirpik uçlarımdan

Gitsen de
Bırakamam seni bir an anılarımdan
Gecem bölünür ayrılığının ateşinden
Bir ses duyarım öyle derinden
’Sabret sabret ’der
Bitecek bu hasret günün birinde

Günay Koçak

09. / 09. / 2023