GÜLMÜYOR İŞTE
GÜLMÜYOR İŞTE
sormayın ne zaman gülecek yüzün yanarken yüreğim gülmüyor işte dolmuş ken içime bu kadar hüzün kanar ken yüreğim gülmüyor işte. topladım biriken tüm dertlerimi ayırdım riyakar sevdiklerimi koydum bir eleğe gördüklerimi suzsemde yüreğim gülmüyor işte dumanlı dağların başı gibiyim bulanık çayların taşı gibiyim susuz pınarların tası gibiyim kaderim yüzüme gülmüyor işte ne ben anlatayım ne siz diretin sanki vucudüm dan döküldü etim kesildi belki de ölüm biletim gelirken azrail gülmüyor işte. Mehmet Öztürk parkbeni |