Tek hatirladiğim

Seher yeliyle,
Saçlarinin
dalgalandiği o an,

Mavi gözlerinde biriken yaşlarla
Kuytu bir köşede
ağladiğin zaman,

O Anı hiç unutmadım
Unutmadım senden sonra annem...
Senden sonra
gündüzler karanlık
Gecem zifir

Şafağım yanık


Güneşim hiç doğmuyor
Seninle toprağa gömüldü yarınlarım
Senden sonra katran karası umutlarım annem

Senden sonra ben...
Ben hayallerimi
hüznün zindanin da
ölüme mahkûm ettim

Ben hiç gülmedim
biliyormusun anne...
Sen gittikten sonra
hep ağladim

Hep otelendim
hep horlandim

Hayallerimi bile aldılar elimden annem



Yokluğunun karanliğinda
boğuluyorum anne
Sen gittin
yüreğimiz dert doldu

Yarenler terk etti

Kapandı kapılar

Sevenlerin el oldu annem...


Senin yokluğunun
Senin
yokluğunun eseridir
yaralarım

Yalnızlığım dinmek bilmeyen acılarım

Hüsranlarim..
İçimde dinmeyen feryad figanlarla
İşitilmeyen sessiz çiğlıklarımla

Sensiz büyüdüm..
Sensiz büyüdüm anne
Seninle toprağa gömüldüm annem

Mehmet Öztürk