İSMAİL ABİ
Ne yapsa, bir türlü işi rast gitmez.
Her gün bir kayaya toslar garibim. Ağzıyla kuş tutsa kimse beğenmez. Olur olmaz gamı besler garibim. Bostanı kurudu, gök yağmur kesti. Rüzgâr garibandan, ters yöne esti. Kader fukaraya çekmişti resti. Sırtını kimlere yaslar garibim. İneği kurt yemiş, civcivi kedi. Bostanda acayip böcek türedi. Herkes akıl verir, kafayı yedi. Bilmem nasıl yola başlar garibim. Yeter fukaralık canına yetti. El âlemin sözü, yedi tüketti. Derdini yazacak boyası bitti. Gönülden yüreği sızlar garibim. O rızıktan yana, hep yavan kaldı. Sıkıntı sitresi, kimse almadı. Orman kalem oldu, yazan olmadı. Vicdana dokunur, nazlar garibim. Dadaşım ne desin mahzun haline. Dostlar derman olmaz, bu ahvaline. Gariplik geçecek böyle biline. Yüreğimi yakar cızlar garibim. 02.09.2023 Muammer KARS |