AN-I HÜZÜN
Dün gece, nedense asıldı yüzüm,
Bir anda dünyamın, ay’ı karardı. Çok uzak yerlere, takıldı gözüm, Bilmem ki, orada kimi arardı. Bu gecem, bir yıla tam denk olmuştu Ve ben nedenini, bilemiyordum. Bağımda ki güller, bir bir solmuştu, İstesem de artık, gülemiyordum. Kalbimi titreten bir rezil soğuk, Rüzgâr gibi, bedenimde eserken. Ağladı içimde inleyen çocuk, Umudundan; umudunu keserken. Annemin hıçkırık sesi zihnimde, Yankılandı o an, bitirdi beni. Yer sarsıldı, gök yırtıldı beynimde, Sanki kıyamete, getirdi beni. Boztepe’yim gönülümde ki denizin, Hüznü gelip sahilime vururken, Derler niçin sararıyor benizin? Çaresizim çirkin yüzüm kururken. |