Ansızın iner
Gözlerime siyah gece
Adındır mırıldanırm hece hece
Geçmeyen bir hicransın içimde
Yangının büyür sen unutmadığım ece
Mazim emanet kalsın
Unutamadığım günler ve geceye
Bu şiirim
Bu ayrılığım
Sana hediye kalsın

Ben Sonbaharım çiçekler açsın
Sen, uzandığında gölgenle pencereme
Çiçeğim sen, hasretim sen,
Vuslatım sen !
Ateşlerin büyür gözlerimde
Yaralı bir kalp taşırken böyle
Acılara saldı vedasız gidişin gözlerimi

Bazen bir şarkı oldun suskun kalbimde
Hicran sarıyor ruhumu, şarkımı da
Sensin tüm şiirlerimin sahibi
Hücreye tutuklanmış Güneşim
Kapkaranlık şimdi sensiz dünyam
Yetmedi mi çilem, gözyaşım bitti !

Gece inleyen saklı bir kuş kalbim
Sensiz tamamlayamıyorum şarkılarımı
Kuşattı içimi sönmeyen yangınlar
Savurdu küllerimi çölüne doğru
Unuttu saçlarım mevsimleri hepten
Dilimde hüznüme tanburlar çaldı
Renklerim öyle çoktu, ebruli evren
Şimdi tuvalim fon sapsarı
Sizler varken gönül bahçemde
Herkes dost, herkes el uzatırdı
Şimdi çekildi bir bir, gidenler gitti
Bahçemi evimi ıssızlık sardı

Mücrim diyorlar, kime desem seni
Sanadır tertemiz elimdeki mektup
Adın her tekrar edişte dilim benim
Dindirir yaşımı, bir de hicranı
Gurbet yaşadım bin yıl sandım da
Sen ki ; gurbetimden
Daha bir yangın !

Annen şimdi yüreğinde açan sen
Bir ıstırap çiçeği
Sarı hüzün dallarım
Bize Bahar kalmadı
Ay hüzünlü sulardaki yakamozun
Sensizim bitmez dertler bana yağıyor

Ne zaman biter sensizlik sınavı
Gözlerin gözlerime ne zaman bakar ?
Yüreğim dayanmaz, damlalar zehir
Ey gölgesi bile yetecek mutluluğuma
Gel, tüm gölgeler üstüne
Unutmadım aydınlığını güneşin
Yoksun ya yanımda
Sırtımda duruyor bir kara saplı bıçağı
Dostun ve eşin
Sensizlik sınavım
Ne zaman biter ?

Günay Koçak

31. / 8. / 2023