Peynirsiz Gün Batımı
Ama güzel yenildim.
Ne kadar fakir sevda varsa sevmeye susamış, Çöktü yüreğime, Tükendim ... Oysa, Kaç günü batarken seyredip Sabahına diktiği mumları söndürmesin diye rüzgara küsen, Mavi denizli, On sekizlik hayallerim vardı benim Sahilde dalga imzalı, Hiç silinmeyen, Ve hiç bilinmeyen. Belki birazcık yaralı... Belki yanlış anlattım on sekizi mumların nöbetçisi sahile. On tane sekiz mi sandı beni. Hem, Seksen yaşında sevmek de ne? Belki de kuramadım gün batarken haykırdığım aşk acılı cümlelerimi, Belki susadım da içtim ama farkına varmadım, Akdenizi... Oysa, İnsanlara batardı canlılara doğan güneş Benimse, kızan’larım vardı en çocuk olmayan cinsinden. Malum, Sadece özlemler trakyalı... Belki bu yüzden sönmek istedi acılı mumlar Belki bu yüzden hiç sevmedi beni kullar, Belki bu yüzden terketti fakir sevdalar Belki bu yüzden korkusuz ve umutsuzum. Malum, Her gün batımında seni arıyor İnce belli, İçi beyaz bardaklar... Malum, Peynirsiz ve çulsuzum... |