- ViyoLonseL DinLetİ
Tesadüfen birbirine rastlamış
maraz duygular besledi bizi Nice umutları suladık içimizde Duygunun yumuşak karanlığında korkunun kemendinde sallanıp durduk Yitirilmiş hayatın yaşama verdiği tek armağandı güleç yüzlü sevdamız Güneşin sabaha mahpusluğu gibi kordu içimizdeki ateş Zindan duvarlarında filizlenen umuttuk belki de zulüm yüklü yaşam ikinci senfonisini çalarken İzmarit kokulu hayata yalnız devam ettik Her gidişinde ayaklarım geri yalpalansa da inanma! Mavi ayrılıklar duvar diplerine sığınan aşk gibi acı kokuyorsa Aşkın müzikal hayaliyle Ayakta duran viyolonsel tınısında Bil ki sende dinlenmeye geldim |