Yıllar önce öğrendim hayatı, ben
kitaplara sayfa sayfa işlenen hayatın,
gerçek yaşamla hiç ama örtüşmediğini,
romanlarda,şiirlerde okuduğum insanların
tozpembe hayalden ibaret olduğunu
çok geç kaldım gerçeği yazan binlerce kitabın
kütüphane arşivinin tozlu raflarında unutulduğunu
kelime oyunlarıyla kraliçe süsü verilen annelerin
ğülüşlerinin şafak vakti açmadan solduğunu
siz söylemediniz ya, ben öğrendim çoktan

çok önceleri öğrendim hayatı, ben
gerçek hayatın binlerce acıya gebe olduğunu,
kitaplardaki hayatın,sezeryan doğduğunu,
resimlerdeki gülün zemheride donduğunu,
şatafatlı köşklerin gerçekte gece kondu...
lüks arabalı ailelerin aslında yaya kaldığını
kelimelere gizlenmiş iyi giyimli fabrikatör babaların
gerçekte kambur belli birer hamal doğduğunu
siz söylemediniz ya, ben öğrendim çoktan

yedi yaşında öğrendim hayatı,ben
resimlerle hülyalara daldıran masalların
acımasız gerçek yüzünü soğuk sokaklarda hissettim
parkta oynayan çocuklar vardı ya bakıp görmediğin
son zil çalınca, hayalleri kaldı o süslü sayfalarda
sahte umutlar dağıttınız masum çocuklara,
oksuz ve kalkansız saldınız harami dolu sokaklara
klavye delikanlıları söylemedi,dikenler şaçılıydı yollara
sayfa sayfa şımartılan sahte hayatlı çocukların
gerçekte bedavaya çalışan birer figüran olduğunu
siz söylemediniz ya, ben öğrendim çoktan

yıllar önce öğrendim hayatı,ben
kitaplardaki hayatın hepsi sanal bir tiyatro oyunu
hayatın ağır yükü acımasızca ezdi küçük boyumu
ilk okulun tozlu sıralarında söktüm ben okumayı
çileli okul yolunda bilir misin mekik dokumayı
keşke resimlerle başbaşa kalsaydı hayallerim
ben ki hayal şehrin hayalperest figüranı
sormadım değil kendime bu hayat acaba fragman mı
okuduğum her sayfada dizlerimim üzerine çöktüm
toz pembe hayatları heceleyerek anlamaya ramak kala
gözyaşı döktüğüm zamanlar hala aklımda
yaşayarak söktüm ben, hayatın zor olduğunu
siz söylemediniz ya, ben öğrendim çoktan

çok zaman ğeçti öğreneli hayatı,ben
anladım ki madalyonun tersindeki yaşam, kaderim
derste uyuya kalmak,teneffüste gol atmayı düşlemek...
okulun etrafında özgürce koşmak tek hayalimdi benim
bakkaldan sakız almaktan öteye gitmedi zaferlerim
özel şoförüm yok ki,ıslak çoraplı üşüyen ayaklarım var benim
silince yepyeni oldu mu hiç senin okul defterlerin?
dedim ya ben gerçek hayatı okumayı söktüğüm gün...
siz söylemediniz ya, ben öğrendim çoktan


yıllar önce öğrendim hayatı,ben
insanların acımasız yüzünü bir bir günlüğüme yazdım
sabah serinliğine göz ucuyla bakabildim,güneşin doğuşu ne ki,
sen ne yazarsan yaz,ne çizersen çiz, ne dersen de...
avuçlayarak tattım ben hayatın sönmeyen közünü
belki de ondandır esirgemem,hak edene söylerim sözümü
hep anlatırsınız ya yazıp çizerek dünyanın düzünü,
ne çok insan tatmakta bilir misin yokuşun acılı özünü?
şimdi al bir kağıt kalem nasırsız narin ellerine
yazmaya başla madalyonun arka yüznü...
siz söylemediniz ya, ben öğrendim çoktan
belki de yeni bir figüran görür bana duyurmadığın sözünü...