Sana yürek yangını mektup yazmak istiyorum sahilde
Dalmışım Okyanus’un dalgalı serin sularının mavisine öylece
Hayalin gelip geçerken önümden nazlıca gülüşünle
Görsen mahzun halimi nasıl da kendimi ele verir
Ağustos güneşinde dolaşırım meczup, pejmür halimle

Yorgunum, hatıralar yaralar yüreğimi andıkça seni
Nasıl başlasam ki mektubuma
Ne yazsam , neleri anlatsam satırlarıma
Ayrılıkların destanlarını yaza yaza bir hal oldu bana
Kurudu gözlerimdeki pınarlarım, lâl oldu dilim
Hiç sorma düşe kalka giden hayatımı, perişanım
Hele şu berbat gecelerime dokunma, acılarım vurur seni
Türkülere yaslanıp kaç sabır tesbihleri kırdım bilsen
Yalnızlığıma bitmeyen dertler ekledim, sonsuzluğun kollarındayım!..

Satırlarda kalem yürümüyor ki be gülüm
Birkaç satırdan sonra hüzün, özlem dolar içime
Gurbet ellerin acıları düğümlenir boğazıma
İçimde bir bitkinlik, bezginlik alevlenir
Derler ya ’kalabalıklar içinde yapayalnızım’
Aynen öyleyim işte senden uzaklarda mecnunum...

Sensiz günlerimi anlatmak istiyorum da, nasıl başlasam
Yaşadıklarım bir öncekinin aynısı sanki
Yarında aynı dünyamdaki sensizliğim olacak yine
Mevsimler nedense vuslata kapıları kapatmış
Bir güneşin doğduğunu, bir de battığını fark ediyorum
Monoton bir hal bitirir, kendimden uzaklaştırır beni...

Menekşe rengini severdim, renklerin hepsi karanlık bana
Bazen yıldızların, Mehtap’ın gizeminde kaybolurum
Sahile uzanır gece vakti, anason kokularında kaybolurum
Gülümsüyorum okşarken tatlı gülümseyen resmini
Anılarımızla konuşur, muhabbetimiz dalgalara vurur
Şiirler yazarım, türküler dinledikçe sızlanırım
Sevdanın şarabını içe içe sarhoşum yıldızların altında...

Sızmışım bankta, rüzgârın tokadı fırlatıp attı dalgalar arasına
Sırılsıklamım, bir başıma kalmışım Lahey sahilinde
Kalemim yürümez oldu satırlarda
Sadece öptüm satırlarımın son noktasında
Gözyaşım imzam olsun sana...

Zafer Direniş
...

Lahey