Uyur çocukluğumNe zaman üzülsem Gülümser çocukluğum Ne zaman gülsem Uzaklaşıyor benden. Buğu tutmuş küçük camların Küçük sıcak odaların içinde Umutlu masallarla uyur Güneşle uyanır çocukluğum. Koşar bahçeler boyunca Dağ kokusu getiren sulara atlar Uzaklarda kalmış köylere doğru Gönlünce haykırır, kahkaha atar Ne zaman görmek istesem Güneş tepelerden batar. Yağmur boşanır hatıralara Söğütlerin akan suya değdiği Gölgelerin nefes verdiği Kuş seslerini dinller çocukluğum Hala oralarda bir yerde gezer çocukluğum. |