Tabiat sarmaş-dolaş hayatı müjdeliyor.
Taşı yosun sarıyor,börtü böcek telaşta.
Karınca toprak karar,arı polen taşıyor.
İmece usulüyle tat var ekmekte -aşta.

Canlı-cansız her varlık görevinin farkında.
Zamanın çarklarında evriliyor durmadan.
Yoğunlaşan bulutlar taşkın sudur arkında.
Karşılıksız sunuyor ihtiyacın sormadan.

Biri var ki doğada egosunun esiri.
Kendince sanıyor ki her şey ona kul-köle.
Gözleri kör olmuştur, bencilliğin tesiri.
Yılları böler-çarpar,kim yaşaya kim öle.

Ekolojik dengeyi alt-üst eder devirir.
İhtiyacı olmasa da yapar depo-yığınak.
Rayında gidenleri makastan ters çevirir.
Başını yakıverir diktiği son sığınak.

Eko sistem olmuştur,ego sisteme esir.
Ağaçlar kesilirken rant kapısı aralık.
Ne yapsa düzelmiyor bıraktığı bu tesir.
Bütün çabalar boşa,faaliyet beş paralık.

İki süslü laf eder, birde döşenir nesir.
Şarkı-türkü söyleyip olur birden detone.
Savaşları başlatır,olur nefsine esir.
Bilim adamıyım der ,taş çıkarır Dalton’a.

Fahri doktor olurken Fahriye hesap yapar.
Pula değer biçemez, paraya-mala tapar.
Kazansın -kazanmasın iki avucuyla kapar.
Terlemeden çatlıyor alnında ar damarı.
Cesaret sıfırlarken yitiverir umarı.


Emine Balı Oğuz