GÜNEŞİ TUTSAK ÇOCUKLAR
Afaroz ettim yoksul ömrümün
En masum en haylaz çocuk yanını Beyin ölümü çoktan gerçekleşti Silgi ve tebeşir kokulu yıllarımın Kavganın en deli halindeyim şimdi Yiğit çocuklarla kol kola omuz omuza Güneşi tutsak çocukların avazıyım Kurşunlanmış bahar çiçeği kan içinde Zincir sıkar sabahın cesur bileklerini Mühürlenmiş gözleri çapaklı gökyüzü Ve zulmün gölgesinde üşüyen bakışlar Geceye bırakılmış öksüz melodiler Ve tutuşarak yanan sazımın çığlığı Güneşi tutsak çocukların avazıyım Tebessümler kurumuş dudak kenarında Sokaklar bile korkuyor kendi gölgesinden Ölüm kusuyor fermandarın çirkin ağzı Celladın soğuk ellerinde kopuyor fidanlar Ne çok öldük ’te sığdık üç satır yazıya Canımızı kefensiz bıraktık kara toprağa Güneşi tutsak çocukların avazıyım BEŞİR ÇİTAK |
*** GÜNEŞİ TUTSAK ÇOCUKLAR *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...