İKLİMLER DİYORUM İKLİMLER...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın İklimler… İklimler diyorum ve dikiyorum ince uçlu kalemin Rüzgârında… Tembel ve asi/l varsayımlar türetiyorum Dokunulmazlığında sevgimin Meali küf kokan değil Miski amber içerikli bir cennetin müdavimi Sadakatlisi ölüm orucunun Evet, lokmalar geçmiyor boğazımdan Kördüğüm olmuş bir açlıktan çok başka bu: Bir aşka kanat açtığım Yalnızlığın tayfası ve ahalisi Gönül koyduğum iklimden ayrı gayrı… Üfüren bir lanet İçtimada kalem Aşkın meşrebinde ve mezhebinde Devasa büyüklüğünde yalnızlığın Irkçı söylemlerden başımı aldığım Kapıp da koyuverdiğim yüreğin gurmesi Kâh hüzün kâh teselli Tecelli etti edecek kader Müsveddesi günün, Ayracı Verilen hükmün gıyabında Sökün eden bir tanı bir tını Tininde mevsimin Titrimden de öte titreyen ellerim değil Sesim hiç değil Teyakkuzdayım Yarım adalarda saf tutan bir komando gibi. Ayrık otu addedildiğim toplumun münferit dilekçesi Ve arz ediyorum hüznümü Arşı alaya çıkan günün Arz edip de talep bulmayan Eş güdümlü bir bomba gibi İnfilak eden ansızın Tecrit edildiğim münzevi kalabalığında göğün Yeryüzünü topa tuttuğu kim bilir kaç öğün Geçiştirdiğim bir bardak suyla. Ruhuma da kefilim hani Tayin edildiğim sürgün coğrafyalarda Baltalanan iç sesim ve hasretim ve özlemim Borcumu elbet ödeyeceğim En çok kendime Kendimsiz bir yolculuk nasıl ki betimlemesi sessizliğin… Bir harp gibi Bir de hamt ettiğim şafak gibi Şakağıma dayalı kalemin tayin ettiği Bir renkten diğerine konduğum Dilemması karanlığın Varsa yoksa beyazın ve masumiyetin topa tutulduğu Elbet hakkaniyet meclisi tayin etmedi henüz özgür ruhumu. Teselli babında bir kuş Temsili resmi semanın Kayramda saklı o duruş Göğün tekmili Sessizliğin getirdiği tekbiri İçime çektiğim kadar huzurluyum Kalem nasıl ki meşrebi Varlığımın kat çıktığı Semadan ayrı geçmeyen günüme duacı Bir melodi gibi Melankoli yüklü rotamda yok da ayrı gayrı İnsan olmanın doğası ve sonucu Varsın kat izinde aşkın Veryansın etsin kimse yandaşım ya da düşmanım Aşkın hakkını veren bir iklim Beşeri sevginin kopup da sona koştuğu Bilinmezin ibresi Rabbe sadık bir kul olmaktan da yok ötesi Varsa yoksa insan olmanın tek gayesi… |