DOĞRUSUNU ARARSAN BİLEMİYORUM
bir baktım
yüreğim nefesini tutuyor zebanım sanki nadimmiş gibi suspus oluyor gönlüm pusulasını kaybetmiş müjganlarım aç kapa oynuyor sonra yanağında ki o ben dikildi durdu karşıma azda olsa seni tanımlamaya yetiyor aklımdan geçişini ne çok erteledim keleğe gelişimi de ama sağlam kafayla uykuya bir türlü girilmiyor sokaklar mıydı seni benden alan ? korkaklar mı ? olan bitenlere de bir türlü anlam verilmiyor bilinmeyen bir realitenin zulasında konuşlanan müphem bir yalnızlık mıdır ? adı konulamayan yoksa bir vefasızlık örneği midir ? severmiş gibi davranıp aslında unutan doğrusunu ararsan bilemiyorum |