NAMLUNUN UCUNDA ŞİİR; ŞİİRİN UCUNDA İĞNE...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın İçimde kalan ukdenin dilemmasıdır şiirlere boca ettiğimse tek servetim gözyaşım… Muğlak gölgelerden düşen payıma ve işte ihbar ettiğim Ömrün telaşı bir rakkasenin tininde saklı Nazı niyazı dinmezken o vaveyla Elbet kutsalım elbet gurbetim elbet safiyet dolu Benliğim. Karamel t/adında acılar Ağızda eriyen bolca boca ettiğim ömür Gibi savruk benliğimden damlayacak Son damla kanıma kadar Kıtlıktan çıkmışçasına sevdiğim Kaybolsam bile ışık bellediğim Yolumda Rotamda Alamadığım nabzımda O zümre ki: zalimin kör gönül gözü O zümre ki: iblisin kara niyeti O zümre ki… Hasılası evrenin İkrardan dönenin Kaşığının kırıldığı Bir bardak suda kopan kıyamet Alacası ruhun Alengirli varlıkların Albenisi mi yoksa hayatın… Ah, azizim: sen kös kös otururken mabedinde Küsmeyi dahi beceremediğim cahil cesaretimle Kaynakçam mademki ilhamım Kaybolduğum kadar gözümü kararttığım O yasın sancısı diner mi sahi? O yaşın vebalini kim öder ki? Hazandan çıktığım yolda Yaz mevsimine göz koyduğum Haziranın ilk saatinde kopan kıyamet Hanemde Nazenin varlığımla Sınandığım kadar en çok sevdiklerimle… Ey, azizim: Gözlerin çakmak çakmak Yoksa son sigaran mıydı gözlerinle yaktığın? Son demi miydi mutlu hayatımın? Güncem de güftem de unutuldu artık Miski amber kokan ruhunda yalnızlığın Son deminde sevdalandığım kadın: Mahremim ve mihrabım ve miracım Tevafuk eseri iken yaşadığım Ezkaza Minnet etmediğim minvalde yasta Elzem olanla iştigal Rabbime dönük yüzümde çalışan sarkaç Dolmadı mı miadım sahi? Derlediğim bunca şiir ne ki ne? Dertlendiğimi söylemediğim kadar da var hani sahibine İşgali evrenin İbrazı hüznün İkazı Rabbin İtimat ettiğim kadar da insanlara Uğradığım ihanetin Var mıdır söyle bir mahsuru beli bükülen dünyadaki Adaletsizliğin? Saydamım Şeffaf ve de Şecerem ve simyam ve kimyama dair başım seccadede Serpilen hüzne mi ağıtlar yakayım? Yoksa boynu bükük içimdeki yetime mi? Yetemediğim minvalde Kaybolan yetilerim Dişimin kovuğunda asılı son saniyelerim. Siması tanıdık hani aldığım bu son yenilginin Şiarı ufuk ve elem, tutulan nutkunum Nükseden ansızın o feryat Figanı sözcüklerde saklı iken saklı tutulası dirayet Ve işte elimde sancak Ve işte bağrımda saklı nice yasak Yasak savdığım değil asla yasa bildiğim minvalde Köpüren denize sunduğum son demimde Ölümle örtüşen yalnızlığım Öyküm sabır Öz verim saklı varsın olsun batıl ve nankör Bu insanoğlundan mı gelecek yardım? Asla, yücelerin yücesine sığındığım kadar Yâd edilesi yâd ellerde sınandığım illa ki kader Namlunun ucunda şiir Şiirin ucunda iğne Kanayan söküklerimi dikemediğim kadar da var hani… Öfke nöbetinde iblis Umudumu baltalayan nice insan ve taptıkları kirli nefis Nefesimi tükettiğim de doğrudur hani Bir harf isem türettiğim nicesi Lal alfabemde saklı tutulası hikâyenin ertesi Alı al moru mor yaslandığım çöken dağların nazarında Bir çöl çiçeği olsam ne ki? Dikenlerimden mustarip yaşadığım bunca iklimde İkilettiğim varsa yoksa Nazım niyazım tüketildiğimden fazlasıyım Tünediğim hiçliğin sarmalında Nice kancık yaşatmışım meğer bağrımda… Ağrıma gitmiyor artık bağlansa basiretim ne ki? Ağırlığımca altın istedim de vermediler mi? Oysaki bir gramdır tüm varlığım Bu bedene dar gelen ruhum Sarmalında umudun Varsa yoksa koruduğum itibarım Varsın olsun tutulsun nutkum… |