Bir insan bir odada ne kadar süre yalnız yaşayabilir ve ne düşünür. Mesele perdeler. Düzenli bir sırayla açılır kapanır mı? Hep aynı yerde mi yatar? Hep yatakta mı yatar? Yada uyanıkken odanın hep aynı yerinde mi durur. üzerinde kıyafet var mıdır? Yoksa çıplak mi gezer? Kaç saat uyur? Uyanıkken ne yapar? Günün hangi saatinde ne düşünür? Peki insan içine çıktığında sallanmadan düzgün şekilde yürüyebilir mi? Bu insan her şeye rağmen insanları sevebilir mi Hep merak etmişimdir. Sevgiler

Bizim burda
Yanımda, odamda
Gündüz kapalıdır perdeler
Gece perdeleri açarım
Lambayı açmam
Işığa dair bir şeyler görmek
Kalbimi daraltır hep
Rahatsız eder gün ışığı
Gözlerim kamaşır aydınlığından
İçimde bir kıskançlık büyür
Öylesine vahşi ve ilkel
Ve sürekli şikayet eden bir çocuk gibi

Gündüz ;
Dışarı bakmaya cesaret edemem
bilgili ve gururlu kişilikler
Aydınlıkta yürüyen sabırsız ayaklar
Mutlu bir aile
Birbirine aşık iki çift..
Tüm bunların saçmalık olduğuna inanırım
Midem kaldırmaz bir hal alır
Düşünmemeye çalışırken tüm bunları.
Kendimi bir anda aynada bulurum
Yüzüm uzaklaşır benden
Zaman acımasızca yüklenir üstüme
O an bir yumrukla yok etmek isterim her şeyi
O kadar güçlü değilim ne yazık ki
Sadece
Meşgul etmek isterim
Hatıralar kemirmesin diye beynimi
Sonra
Yorganın altında birini boğazlarken bulurum kendimi
O ben olmadığım sürece
Çokta sorun yokmuş gibi gelir
Geceyi beklerken.
Bir anda
Gündüz perdesi kapalı odamın
her yerini ezberimde bulurum

Gece ise biraz farklı
Gece bir ayna gibidir gökyüzünde
Hem kendini hem aradığını bulursun
Her gecemi yazarım
Yeni geçtiğim defterin içine
Unutmamak için bulduklarımı
Tarihlerle not düşerim
“En sevdiğim anların başlangıcı”

Baştan ayağa bir heyecan alır içimi
Perdelerden anlamak zor değildir bunu
Bir geminin açık denizlere
Olan hasreti gibi
Bir yaz günü
Sonunda beklediği buluşma gelmiştir
Kaybolmak istiyordur
Mavinin bin bir tonunda.
“Kaptan mı? Yoksa gemi mi?”

Bir akşama özel değil
Her akşam bir hazırlık başlar
Yıkanmış güzel saçlarım
Muhteşem kokusundan bellidir
Geceye hazırsındır. Hazırımdır.

Düşünsene
Gündüzü aşıp gelmişsin
Gecenin kıyısına
Perde açılıyor
Şimdi oyunu izleme zamanı
Ne büyük başarı ama

Lakin
Yalnızca bir hayal olarak kalabilir
Geceye dair düşündüklerim
Tüm hazırlık anlamsız kalabilir yani
Aslında Geceyi görmek bile bir mucize bana

Bütün ihtimaller ortada
Güçlü bir yumruk mesela
İndirmiş olabilirim
Kendimin ve herkesin suratına
Yada karıncalar yiyip bitirmiştir beynimi
Veyahut o yorganın altında
Ellerim kendi boğazımdaysa...
Yerden iki metre yüksekte
Hayatım iki bacaklı sandelye üzerinde
Dengede kalmaya bağlıysa...


Yine de
Eğer açmayı başaramazsam perdeleri
Gündüzü yani ,
Aşamazsam
Geceye bir ceset bırakmış olurum
Ama saydığım ölüm şekillerini yakıştırmam bedenime
Nedense
Daha iyi ölmeyi hak eden birisi
Gibi düşürüm kendimi

Hadi ama kendini kandırma
Acısız ölmek için
Kaç tane çivi çaktın
Dünyaya
Ama yok
Sen hiç açtın mi ki gündüz perdeleri
Gece desen zaten
Farklı bir âlemdesin
Çivili intihardan başkasını düşünmezsin.