SABAHA KADARDalarken geçmişe gözümde yaşlar, Durmadan döküldü sabaha kadar. Mutluluk adına gördüğüm düşler, Kabusla yıkıldı sabaha kadar. Karanlık imrendi her eyvahıma, Hicran nağmeleri sindi ruhuma. İblisler vardılar kıblegahıma, Saflığım çekildi sabaha kadar. Yalnızlığa dahil, daha beteri, Varlığından ayrı, tinden ötürü. Sırtladım kederi, derdi götürü, Benliğim büküldü sabaha kadar. Senden ayrılmakla, candan sürüdüm, Bir meskun mahalde, bedbah görüldüm. En güçlü yerimden bile kırıldım, Yüreğim söküldü sabaha kadar. Gönül sokağımda koptu curcuna, Zamansa takıldı elem burcuna. Şer kınası kardım sefa harcına, Cefama yakıldı sabaha kadar. Sabrımı durdurdu kargaşa holü, Zevk-i konağımdan söktürdüm gülü. Baykuşla değiştim naif bülbülü, Kapımda takıldı sabaha kadar. Mehmet Kılıçel |
Huzurla kalın, selam ve saygılarımla.