Akşam Voltası
Bir sessizliğn avlusunda bulmuştum seni
Üstümüz başımız karışıklık Zihnimiz mengenede Ruhumuz rüzgarlar kadar savruk Susamışlıktı bizi yaklaştıran Uzaklaştıran yıpranmışlık Eksik bir tabloyduk o an ve oldukça karışık Işığın koynuna yüzüstü düşmüştük Sessizlik seni avucunda tutuyordu Beni yorgunluk Sessizlikten önceki fırtınaydık Kalbimiz kendine deniz feneri Kendimizi taşımaktan ürktük belki Yada taşıyamamaktan İçimizdeki kayıp kervanları bulmaktan Seninki kendinden firardı o gece Ve zehirli ay ışığından Benimki umutsuz bir akşam voltası |