Harama meyletmez inci gözleri
Cana huzur katan nurdur yüzleri
Tevhid kelamıdır bütün sözleri
Habibin dostudur insan-ı kâmil..



İmtihanı ateş, kordur, sürünür
Gözyaşıyla gusül eder, arınır
Kevser içip nur-u aşka bürünür
Habibin dostudur insan-ı kâmil..



Zalimin haline bakıp da acır
Ahreti düşünür yüreği sancır
Cenneti göğsünün altında taşır
Habibin dostudur insan-ı kâmil..



Menzili Rahmân’dır, ilimle koşar
Vuslat için yüce dağları aşar
Ecel, sırat bilmez ebedi yaşar
Habibin dostudur insan-ı kâmil..



Zehri bal eyleyip aşk ile içer
Bağrı gülistandır, gülleri biçer
Yedi kat semaya hu deyip göçer
Habibin dostudur insan-ı kâmil..



Kalp gözü açılır, perdeler iner
Canana kavuşur, azabı diner
Hak’tan misk û amber kokusu siner
Habibin dostudur insan-ı kâmil..

Not. Ses değerli bir kardeşim dostum ama ünlü olan çok boş ünlüden aslında daha iyidir.