İNSAN-I KÂMÎL
Harama meyletmez inci gözleri
Cana huzur katan nurdur yüzleri Tevhid kelamıdır bütün sözleri Habibin dostudur insan-ı kâmil.. İmtihanı ateş, kordur, sürünür Gözyaşıyla gusül eder, arınır Kevser içip nur-u aşka bürünür Habibin dostudur insan-ı kâmil.. Zalimin haline bakıp da acır Ahreti düşünür yüreği sancır Cenneti göğsünün altında taşır Habibin dostudur insan-ı kâmil.. Menzili Rahmân’dır, ilimle koşar Vuslat için yüce dağları aşar Ecel, sırat bilmez ebedi yaşar Habibin dostudur insan-ı kâmil.. Zehri bal eyleyip aşk ile içer Bağrı gülistandır, gülleri biçer Yedi kat semaya hu deyip göçer Habibin dostudur insan-ı kâmil.. Kalp gözü açılır, perdeler iner Canana kavuşur, azabı diner Hak’tan misk û amber kokusu siner Habibin dostudur insan-ı kâmil.. Not. Ses değerli bir kardeşim dostum ama ünlü olan çok boş ünlüden aslında daha iyidir. |
Hayat yolu bir yol ise
Menzil insan olabilmektir yolcuya.
Kutlarım bu güzel ve içeriği anlamlı eserinizi dostça selam ve saygılarımla.