BU ŞEHRİN IŞIKLARI
bu şehrin ışıkları/yaşadığım şehir
yüreğime yansır köhne bir hengame sanki gecenin avuçların da seyr-î temaşa eylediğim hüznümü saran parıltının tümü vasat sıradan bir melankoli bağlar aydınlık tılsımı bir koloni yumağı öylesine asılı /hükümsüz sessiz sevdalara gömülü hani; kucaklayabilsem gecenin rengiyle birlikte belki asılı durmazlardı böyle boşluğa demlenmiş kon’u dokunsan hafiften gizemine kahırlı yürüyecekler yek-pare acılara sanki bu şehrin ışıkları avuçlasam alsam gecenin rahminden savurabilsem yıldızlara düşkünlük mü sayılır? yoksa geceye bir ihanet mi? yüreğimi saklasın diye hüznümü bu şehrin ışıkları |
beğeniyle okudum..