ÇILDIRAN BEN OLDUM
Nerde kalleş varsa düştü payıma
Çalındı umudum düştü yoluma Mukayyet olamam garip aklıma Sonunda çıldıran yine ben oldum Hayatın kahpesi bize dert oldu En sağlam yerimden beni de vurdu Kırıldı inancım beden yoruldu Sonunda çıldıran yine ben oldum Çıktım insanlıktan tükendi vicdan Umudum kalmadı dostumdan yârdan Hele Can bildiğim kalleş insandan Sonunda çıldıran yine ben oldum Nemrut’un dağını aşıp gelmişim İnsan gururunu yenememişim Bu gurur bu kibir baki bilmişim Sonunda çıldıran yine ben oldum Hayatın sahtesi düştü payıma Dost düşman bir oldu düştü yoluma Ne zaman sevsem bir hançer soluma Sonunda çıldıran yine ben oldum Etrafımı sarmış kara yılanlar Dolanmış diline türlü yalanlar Sahte yüzleri kalpleri karalar Sonunda çıldıran yine ben oldum |
Harika bir hece şiiri okudum. Yüreğinize gönlünüze sağlık üstadem. Başarılarınızın devamı dileklerimle kutluyorum sizi. Selam ve saygılarımla.