ELVEDA İZMİR
Dem vurum geçmişti zamanca önce hislere.
Şimdi ocak bitiyordu, ocakta küller savrulurken. Güneş solgun ve hastalıklı değildi artık. Etrafına saçtığı tatlı sıcaklık, Bayram şekeri gibiydi konaktaki keyiflere. Meydanda bayram vardı ve güneş herkesin dedesiydi. Yel yoktu ve gerekte yoktu bulutun yaşlarına. Onun yerine yaşlılar vardı elleri öpülesi, Ki onlar bile bayram çocuklarıydı. Tadına varıyordu güneş dedenin dağıttıklarından Konağın erken şeker bayramı yürüdü sonra, Şevkle vapura Konak-Bostanlı hattına. Dönüp oturacakken, iskelede gördü el sallayan minikleri. Sancak tarafına geçip yaktı bir cigara, Yarenlik eden martılarla elveda derken İzmir |