Kadran Macerası
karanlık diyorum ben
evet karanlık diyorum serin sonyazların aksi direnişine ve sabah seslendi bana ağır aksak bulanık miskin bir ağrı gibi uğurladı kuşları yavaş ve intizamlı bir tan için ve akşam seslendi bana kara kirli dağınık bulutsuz bir buğudan ululadı tanrıyı aceleyle ve çekildi hemen mükellef sofrasına ve gece seslendi bana evladım öz oğlum kara bahtlım ey şiirden evler sundu dizeden dizgeler gök en intizamsız en yardımsız kaosundaydı onun beni bağırdı beni çağırdı gittim. 8 Eylül 2008 Şükrü Özmen |