* Depremi, seli, felaketleri *
* Sen bunları bilme bebeğim*
* Ne canların gittiğini *
* İnsanın ınsana ettiği zulümleri *
* Sen bunları bilme bilme *

**************************
************************
Bu ilk kırılışım değildi gidişine, ilk gözyaşım
Bilmem kaç bininci damlalarını toplayışım
Hasretinin hıçkırıklarında gezinirken
Sana şikayetlerimi dizdim bu mektubumda
Üstüme üstüme geldi yalnızlığın kanlı elleri
Sonunda simsiyah akşamlarda kaldım
***
Kanayan yüreğim var dizelerimde, bir de sen
Korkulu her gece sensizken buralarda
Mevsimlerimse Sonbahar yalnız, bir tek
Eylül bakışların böyle üşürken içimde
Bir avuç yağmur gibiydi yalnızlığım
Karanlık şarkılara döküldüm yalnız hücremde
***
Yağmurlar nasıl boşanır bulutların gözlerinden bilemezsin
Susmuyor, durmuyor, içimdeki sesin
Bir çöl sessizliği giyinir dudaklarım
İçimdeki yangınlar bir cehennemi ....
Gök kubbe ağlıyor şimdi... karardı sema
Nasıl bir imtihandır bu ; ayrılık kor muydu cehennem !
***
Bu ilk mektubum değildi sana
Bilmem kaç bininci yazıtlardı, kaç mektup
Koşamazdım gelemezdim sana, bilmem ki neredesin ?
Dikenli teller sarmıştı her yanımı
Gözlerimde sağnak sağnak özlemin !
Prangalara vurulmuş her yanım
***
Bütün yalnızlıklar gözlerime çöküyor bu akşam
Bir korkulu suskunluğun kuyusu burası
Çatlamış sabır taşları ıslanıyordu içimde
Masmavi dünyamızı karalara boyadılar
Bu mektubumda da acılı yüreğimi sana yollayıp
Kendim taş sokaklarda kalıyordum
***

Günay Koçak

21 / 5 / 2023