BİR SEVDA AĞLIYOR DÜŞ KIRIKLARIMDA
kendimden dışlanan yalnızlığımı
döküyorum mısralarıma ve uzayan mesafelerin terkisini bırakıyorum dudaklarına konuşsan da duymuyorum konuşlansan da çünkü ben eskiyen bir gecenin içine çöreklenmiş hüzünlerin fitilini ateşliyorum bir sevda ağlıyor düş kırıklarımda dinmeyen hıçkırıklarım beni bağlıyor gitme şarkısının etekleri tutuşuyor yorgun zamanlarımın kuş bakışında hala sürgünde cezai hükmüm hala duruyorum iki büklüm üşengeç yapılanmaların göz hapsinde iken serzenişler ne sen takıldın oltaya ne ben dokundum kuru sıkıya ve umutların icmali yetmedi seni alıkoymaya |