ANNE…

Aaah anne ahh…

Bilsen ne çok özledim seni,

Dayanamaz oldum hasretine,

Sen görmedin, bilmiyorsun ama,

Dün, yine geldim ziyaretine,

Kimseler yoktu yanında anne.

Mezarındaki budanmamış güllerden başka.

Kimseler yoktu yanında…

Sarılıp boynuna, öpemedim ellerini.

Oturdum kabrinin bir köşesine,

Omuzunmuş gibi yasladım başımı mezartaşına,

Çocukluğumu hatırladım, saçlarımı okşamanı,

“Yavrum” deyip, sinene sarmanı bekledim,

Kucağında, şımarmak,

Nazlana nazlana uyumak istedim annem

Ellerin yoktu anne, mezarın soğuktu,

Ne ben konuşabildim seninle,

Ne de sen konuştun benimle,

Kurumuş otlar, dikenler sarmıştı mezarını,

Ellerimle temizleyip, pırıl pırıl yaptım kabrini,

Evinmiş gibi derleyip, toparladım her yerini

Senmişsin gibi öptüm, kokladım üstündeki gülleri,

Sımsıkı sarıldım mezartaşına,

Söndürsün diye yüreğimdeki ateşini,

Yok anne yok, dinmiyor hasretim,

Ne yaptımsa, neyi, kimi ne kadar sevdimse,

Sol yanımdaki boşluk, sensiz dolmuyor,

Olmuyor annem… Olmuyor işte,

İçimdeki boşluk sensiz dolmuyor…



#aslanyılmaz#sürgünadam#