Kıyıya Vuran
Deniz dalgasıyla sarılıyor
Taşlara sevdalı yosunlara. Şefkatini esirgemiyor benden de. Elde var hüzün, avuçlarımda sımsıkı. Diş kesmiyor bu ümitsizliğe. Ah ne çok isterdim kalpleri okumayı, Belirsizlik kemirmezdi umutlarımı. Okur ve geçerdim pas tutmuş harflerinden. Hakkıyla üzülür ve giderdim. Kendini kandırmanın girdabında, Takılı kalmazdım dünyaya. Bir tanık arıyor gibi gözlerim, Hakkıyla kavuşsun diye gözyaşım toprağa. Oysaki taş tanık ve yosun.. Ne bekliyorum ? Ah ne çok isterdim kalpleri okumayı. Okur ve terk ederdim orayı. Kulağımdan söküp atardım bu nankör iniltiyi. Hakkıyla dinlerdim tatlı ninnileri, Hayatın bir kıvrımında herkes gibi Kandırabilirdim uykularımı. Kaçırabilirdim kötü rüyalarımı. Elde var hüzün. Martılar avuçlarımı yokluyor. Korkmayın hepimize yetecek kadar.. |
Güzel konuydu. Teşekkürler bu düşündürücü şiir için.