SENSIZLIĞI TATTIRMA BANA
Hilal’in dolunay oluşu gibisin bana.
Her geçen gün, Biraz daha parlıyorsun dünyama. Güneşin batışı ile huzur buluyor, Ayak seslerinle korkum diniyor. Seni , seni hissederek mutlu oluyorum . Şizofrenim sana Yokken de varsın bana Seni kendime, kendimi sana ; Özü özüne dökülüyor öylece kelimeler. Sen merkez, ben yörünge Dönüp duruyorum sana. Bak , bak yine sen varsın kelimelerimde Sır gibi. Çözülmesi imkansız, Yanıbaşındaki cevap gibi. Senli düşünceler yüreğime sığmıyor , Savrulan rüzgara, kaldırımlara, buğulu camlara çarpıyor, Geri dönüyor bana; her gün bir öncekinden daha da artarak. Derinlerdesin; gömdüm, çıkarmamı isteme seni; gidersin benden... Nefessiz yaşatma beni Sevinçsiz bırakma beni Sensizliğinde sevmek düşmesin Dilhun’a |