BİR İSTANBUL AŞKI...Kendi yokluğunun farkında olan Bir İstanbul aşkı vardı hani! Deniz martılardan Ayakbastı parası hesabındayken Beton ile baş göz ediliyordu Kız kulesi Işık ve denizin gönlü şen olsun diye Simitle suyun aşkı sırılsıklam Oltanın niyetti bozuk Kovaların içi boş Balıkçıların diriye saydığı O balıklar geldi aklıma Öyle yaramaz bir hisle Ben beni alıp Bir Üsküdarlı yaptım Bir de Eminönü Çok garipti Kimseye tanıdık gelmemem İki çiçekçi kadın Çiçeği burunda âşıkların peşinde Tabii Gözleri gözlerime bakan Sen yoksun ya yanımda Hiç görürler mi onlar beni Sahile doğru Kaldırım taşlarına Kurmuş tezgâhını Yaşlı bir adam İğne, iplik el feneri O da anladı sanırım İçlerinden Sadece yara bandın işime yarayacağını ki Bana uzatıp "almaz mısın?," dedi. İnatlaştım kendimle Bir çift yeşil gözün tanışıklığı Sağımla solumu bir edip Gelip dertleşse benimle diye Dilime tespih ettim keşkeleri Sessizlik biraz sen Birazda bu şehir Bu gün Ruhu ağlamaya ve gülmeye siftahsız olan Bir kız çocuğu var sanki içimde Şehir ve yalnızlığım Dedim ya gülüm! Hadi yürek kapından geçir beni Diyen seni Seni beter özlemişim Onun sonrası Dilimde yetim dualar Aklımda kayıt dışı bir ihtimal Bu şehir ve bu aşk ilk ve son bahanem olsun sana ... |
Tebrikler, selam ile