Aldatmaya uygun zeminim diye
Ben sana sevgimden eminim diye
Yalanım yok sana yeminim diye
Yokuşa at sürdün düz de bıraktın


Koparıp şu hicran damarlarını
Yıkacağım dedin duvarlarını
Saracağım diye yaralarını
Yaz’a umut verdin güz de bıraktın


O ıslak ve sıcak rujlu busen’den
İhanet utandı giderken senden
Yılları çalarken ömür kesem’den
Vuslata gün saydın yüz’de bıraktın


Çektin ihanetin fotoğrafını
çerçeveyle sardı’n dört tarafını
Duymadı kulağın o son lafını
seven şu kalbimi köz de bıraktın


Hülya bir denzi’di sabır kumdaydı
Sevda karanlıkta yanan mum’daydı
Ayrılık kurşunu kör namludaydı
Sen tetiği ezdi’n gez de bıraktın


Bırakırken narin elin elimi
O kör kurşun deldi sanki kalbimi
Kıskanır’dım senden öp öz abimi
Gittin o halimi sözde bıraktın