Kangren Bir Yara Ömür
Gecenin çıkrığını avuçluyor aşksız bir adam
Gönlümün terli nabzını okşar iken bir kadın Yunusun heybesindeki küflü ekmekse aşk Hangi yağmurun öznesinden açar çiçekler! Acının şerha dilinde kangren bir yara ömür Bedenimin eskimiş çizgilerinde sevgili adın Lal sözcüklerle dolaşsam ben şu yeryüzünü Derinimdeki soylu imgeleri hangi sevi çıkarır! Her sabah ateşi öperim kıskanç dudağından Dizlerimin tunç sabrını taşa yatırır aynı kadın Ölüler sohbete başlar unutulmuş mezarlarda Bir adamın gözyaşları kıraç topraklara dökülür Öfkeyi sabırla harman eder umutsuz insanlar Yavan ekmeğin katığıdır gönüldeki suskular Yerin kabukları çatladıkça derinleşir arzular Hoyrat masalların dergâhı olmuşsa yalanlar Selahattin YETGİN |