ARZ ETMİYOR KENDİNİ FERAHLIK
dokunsalar ağlayacağım bu akşam
karaları bağlayacağım anlatılması zor bir duygu bu benimkisi belli değil nasıl uyum sağlayacağım ne kadar daha damla damla damlayacağım belli değil konuşmaktan çok susmayı öğrendim değseler döküleceğim yaprak, yaprak silkeleseler sürüneceğim kim bilir belki de pamuk ipliği gibi söküleceğim ya ben hep fazla geldim bu hayata yada eksiklerim dönüştü seranata topyekûn kırgınlıklar sarıyor dört bir yanımı sanki bir şey zehirliyor kanımı ben kendimi arasam da bulamıyorum ne kadar bağırsam da duyamıyorum artık köhneler peşimde gölgeler düşüyor güneşime belki de kusuru yok bu gidişatın ama alıkonuyor ruhsatım gerisi gece gerisi kapkaranlık bir ömrü yitiriyoruz işte arz etmiyor kendini ferahlık |
Gözlerimi kapatmıyorum
Yaram derin ,o benim yerime uyuyor,
Hayat geçiyor,
Çabuk kayboluyor sanki birkaç gün
Sanki aklımı kaybediyorum
Gerçeği ben görmüyorum
Hala onu seviyorum
Hala gözüm kapalı ona inanıyorum
Deli gibi bilmiyorum nereye gidiyorum
Yeni aşktan korkuyorum
Günler acı yara benim için
Artık saymıyorum
Dua sözlerimde ateş gibi
Dua kelimeler yerine kurtulma
Gökyüzü biliyor benim gibi
Kaç kere tekrarladım sessiz
Gökyüzü biliyor benim gibi
onun adı benim tek talep
Yari aldatamam
O duyuyor benim sözlerimi
Yalan söylerim
onu sevmiyorum dersem...Bir örövziyon şarksı gibi şiirleriniz buna benzetiyorum diğer şiirlerinizide nice şiirlerde