Papatya mevsimi
Kararınca deniz gök kubbebin mavisiyle
Umudu beyaza sarar asaletinden payını veririm siyahın Dökülmüş yaprak gibi sararır kırmızıya kaçan sarımsı düşlerim Hüznü liladan temin ederim huzuruna boğulmuş yeşilin Belki acıya bağımlıdır yüreğim turuncunun açığına Hani rüzgar vururken tene tatlı tatlı pembemsi kederiyle Dağ olsa yıkılır mıydı sol anahtarımın dibindeki vişne çürüğü aşkın grimsi hâli Ne de olsa bahçene sevdayı eken benim papatya mevsiminin tohumunda yalnızlığa gömülen kahvenin kökündeki kokunun.. |