Veda treni Kalkarken yüregimde
veda treni kalkiyor birazdan
kimsesiz cocuklar oynuyor ciceksiz toprak neminde bahar tozlu vedalar öpüsüyor havasiz gidenlerin gözlerinde gülüsleri küsmüs yaprak yalnizliginda yagmurun ellerimde hüzünü oksuyor kaldigim yerde vedalari yildizlara yolladim birazdan kalkar rüzgarla öksüz kimse kalmasin geride simdi yoksul ceketime asildim döndüm gözlerimin icine kurak cöl misali cizildim resimlere aklim yurt olmus sicak mevsimlere veda treni kalkacak birazdan kimse kalmasin kalmasin sokaklarin sesizliginde anilar yasli iki göz olmasin vedalar hep Dursun renginde sevdasi beklesin bu topraklari dönecekler birgün geriye cocuklar genc ve asi yüreklerin vedalari gitsede kalir izleri A. Özenc Yasar |
tebrikler..