3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
443
Okunma
Odamın kırık penceresinden bakarken yeni doğan güneşe
Duyurmak isterim tüm ahaliye
Sultan Süleyman’dan daha iyiyim
O’na kalmayan dünya bana kaldı!
Boğuluyor ve eziliyorum altında
Ve bak şimdi yaptığına
Çekiştiğim şu canın değersizliğine
Buğulu bir cama yazar gibiyim baş harfimi
Ve üzerine attığım bir çiziğin değeri
Ne soğuk havaya benzer yiğidim
Bu karlı topraklarda yürümenin değeri,
Ne de altında kalmanın dünyanın.
Sırtlasam bağıracaklar arkamdan
Yürü be Atlas kim tutar seni!
Ayaklarım her hareket ettiğinde çınlar
Duymaz mısın zincir sesini?
Bil ki bu cihanda
Tutan çoktur tutmayandan beni.
Kafam hep bu yüzden yukarıdadır
Bir gün ışığı görüp özgürlüğe kavuşmanın hayaliyle,
Yanıp tutuşurken.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz