BALA LEYLAMUrbamız ayrı ayrı, tek bir yürek gibiyiz Beliklerin dökülür omuzdan bele Leyla’m Aynı dil aynı ağız, şeker şerbet lebiyiz Gözlerin desti şarap içeyim bala Leyla’m. Dağıtma yüreğimi öpeyim gözlerini Düştüğün yer sinemdir silemem izlerini Savurmam yele vermem kül etmem közlerini Kendin alıp gidersen hayalin kala Leyla’m. Küsme gönlüm üzülme pare pare dökülme Gönlüm sufi dergâhı çık semaya sıkılma Ruhum karanlık kalmaz el ele ver yıkılma Ses verdin yola düştüm gönlün aşk ola Leyla’m. Çehremi alev sarmış gözümde çıralandı Fitil bilmez köz bilmez can canda sıralandı Güzelliğin sultanı ok ile yaralandı Mestinaz bakışlı yar dengini bula Leyla’m. Taş olsan toprak olsa üstüne gül dikerim Kalbimin cevherisin gece gündüz çekerim Cennet bahçelerinde misk-i amber kokarım Ayrılığın yerini vustaltın ala Leyla’m. Özlem ÇETİN |
Kalbimin cevherisin gece gündüz çekerim
Cennet bahçelerinde misk-i amber kokarım
Ayrılığın yerini vustaltın ala Leyla’m.
Dokunaklı şiirinizden çok duyguladım.
Hüzün dallgaları içinde birkaç kez okudum.
Tebriklerim ve sevgilerimle.