Urbamız ayrı ayrı, tek bir yürek gibiyiz
Beliklerin dökülür omuzdan bele Leyla’m
Aynı dil aynı ağız, şeker şerbet lebiyiz
Gözlerin desti şarap içeyim bala Leyla’m.



Dağıtma yüreğimi öpeyim gözlerini
Düştüğün yer sinemdir silemem izlerini
Savurmam yele vermem kül etmem közlerini
Kendin alıp gidersen hayalin kala Leyla’m.


Küsme gönlüm üzülme pare pare dökülme
Gönlüm sufi dergâhı çık semaya sıkılma
Ruhum karanlık kalmaz kalk ayağa yıkılma
Ses verdin yola düştüm gönlün aşk ola Leyla’m.



Çehremi alev sarmış gözümde çıralandı
Fitil bilmez köz bilmez can canda sıralandı
Güzelliğin sultanı ok ile yaralandı
Mestinaz bakışlı yar dengini bula Leyla’m.



Taş olsan toprak olsan üstüne gül dikerim
Kalbimin cevherisin gece gündüz çekerim
Cennet bahçelerinde misk-i amber dökerim
Ayrılığın yerini vustaltın ala Leyla’m.



Özlem ÇETİN