Şimdi bir sahra çalısı solgun yüreğim
Bir damla göz yaşına açacak gibi gelsen umudum.
Eylül yüzlü yapraklar döküyor yaralı
Ruhum,
Baharım da güz yarası çapkın gözlerin,
Dudağım da öksüz aşk öpücüğü
Sözlerim lügat sürgünü, ne desem
dilsiz’im sensiz.


Şimdi vakti geçmiş vedalar’ın hüznü
Yüzüm de
Soluk renkli güncem de hasret kokusu
Buğulu camlar ardın da tutsak yüreğim
Güneş doğumuna saklıyorum
mecruh hayallerimi, gelsen
Yedi renk birden verecek baharım
Bayram görmüş bir çocuk sevinciyle koşacağım kollarına. Öyle eksiğim sensiz
Öyle yarım.


gelsen...
Ayılacak şu derin baygın’lığım
Gülecek gözlerimin içi içine
Ve sığmayacak kalbim, içim içime
Şimdi avuntusuz bir acı’yım kendime
hülyalar yorgunu gözlerim de nem
Kırık yüreğim de lodos türküsü,
Mevsim buz aşığı Eylül içim de
Öylesine hissiz’im sensiz, nerdesin
Ay ışığım nerdesin Özne’m ?


Gelsen bir şiir doğacak
Rahmine şu umudu kısır kalbimin
Ölü bir şair dirilecek küllerinden,
Yeniden...
Saçlarına yıldızlar takacağım gecenin
Gelsen sevinçten öleceğim

Yeter ey sevgili yeter
Kumrular sevişirken düşme aklıma
Gemiler ayrılırken limandan
ağlatma beni,
Üşütme mevsimsiz hayallerimi

Gelsen tül kanatlı bir kelebek uçacak
Kozasın’dan
Bir yıldız ışıyacak karanlığın bağrında
Ve ak kanatlı bir güvercin açacak
Kanatlarını göğün yedi kat semalar’ına
Bir mahur beste çalacak yine
Arka mahalle de
Ve biz yine sessizce sevişeceğiz
Seninle Martılar ağlaşır’ken...

Gelsen dağlar da belalı olmayacak belki de
Başım, sonra böylesine yaralı, böylesine
İçten göz yaşım.