Gelip geçer özleme prangalanmış ayrılıklar
Zaman kötü, betimsiz ağıtlar arşa değdi
Huzura gölge düştü, tebessümlerim kayıp
Sevgimizin köküne kıran girdi
Her dem alevler yükseliyor, gök deliniyor
Boğuluyorum sensizliğin girdabında
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın ey can!

Sığındığımız geceler korku verir yıldırımda
Kapı tıkırtısında kulağım can korkusu
Şimdi sana ne çok ihtiyacım var bir bilsen
Boynu bükük yalnızlığıma son noktayı koysan
Dönüp gelir misin hatıraların hatırına
Gönülden düşen sevda yeniden çiçek açar mı
Gönlümüze düşen sonbahar tazelenir mi baharla?

Şarkılardaki kahırlar son bulur mu demlenirken
Unutamam seni gözyaşımda boğulurken
Onca acılar yuva yaptı kalbimizin tam orta yerine
Kaybolup gitti soluduğum mavi iklimler
Gönül gönüle açtırdığımız menekşeler nerede
Ah!.. sevdanın gülleri solmasın
İnan bana, sen benim bir ömür kalbimdesin!..

Zafer Direniş
...

Bahçeme mor menekşeler diktim, adını sen koydum!